Αρχαία Ολυμπία

Η Ολυμπία ήταν το πιο λαμπρό ιερό της αρχαίας Ελλάδας αφιερωμένο στον Δία. Ήταν ο χώρος των Ολυμπιακών Αγώνων που έλαβε χώρα κατά την Ολυμπιακή Εποχή, τη σημαντικότερη γιορτή των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης αρχαιότητας. Αντίστοιχα φεστιβάλ ήταν η Πυθία που διοργανώθηκε προς τιμήν του Απόλλωνα στους Δελφούς Ισθία προς τιμήν του Ποσειδώνα στον Ισθμό της Κορίνθου και της Νεμέας, προς τιμήν του Δία στο ιερό του στη Νεμέα.
Στην Ολυμπία, μέσα στον υπέροχο ναό του θεού, ήταν το άγαλμα του Δία, έργο του Φειδία, το οποίο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Το σημείο εκκίνησης των Ολυμπιακών Αγώνων τοποθετείται το 776 π.Χ. και κάθε τέσσερα χρόνια. Κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής ανεγέρθηκαν αρκετά κτίρια, κυρίως κοσμικά, όπως το Γυμνάσιο και η Παλαιστρά, και στα ρωμαϊκά χρόνια μεταμορφώθηκαν σε υπάρχοντα. Επίσης χτίστηκαν θερμικές κατοικίες, πολυτελείς κατοικίες και υδραγωγείο. Η λειτουργία του ιερού συνεχίστηκε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια κατά την ημέρα του Κωνσταντίνου. Το 393 μ.Χ. οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες και αργότερα ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδοσίου Α, με διάταγμα, απαγόρευσαν οριστικά την εκτέλεση τους επειδή θεωρούνταν ειδωλολάτρες, ενώ στον Θεοδόσιο Β έγινε η τελική καταστροφή του ιερού (426 μ.Χ.).

Ιστορία

Οι αρχές της Ολυμπίας είναι ελάχιστα γνωστές. Η παλαιότερη απόδειξη της ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή χρονολογείται από την 4η χιλιετία π.Χ., λόγω του μεγάλου αριθμού κοχυλιών που βρέθηκαν στη βόρεια πλαγιά του Σταδίου. Επιπρόσθετα, στους νότιους πρόποδες του λόφου του Κρονίου εντοπίστηκαν ευρήματα που δείχνουν ότι αναπτύχθηκαν εκεί οι πρώτες ιερές και προϊστορικές λατρείες. Για την περίοδο της 3ης χιλιετίας π.Χ., τα ευρήματα της περιόδου αυτής, που βρέθηκαν, είναι ένας μεγάλος τύμβος στα κατώτερα τμήματα της Πελοποννήσου (2150-2000 π.Χ.) και τα τοξωτά κτίσματα του οικισμού (2150-2000 π.Χ.). Τον 10ο αιώνα π.Χ. με τον 9ο αιώνα π.Χ. σχηματίζεται ο ιερός χώρος του Άλτιους με την ίδρυση της λατρείας του Δία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Ολυμπία έγινε ένα ιερό μέρος που προσέλκυσε πολλούς προσκυνητές. Αυτό το πυκνό ρεύμα επισκεπτών μαρτυρείται από τον μεγάλο αριθμό των αναθηματικών προσφορών που έφτασαν στην Ολυμπία όχι μόνο από τη γύρω περιοχή αλλά και από την Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα. Τον 8ο αιώνα η φήμη της Ολυμπίας αυξήθηκε τόσο όσο έφτασε στην Ανατολή και τη Μεσοποταμία και στη Δύση και την Ιταλία. Ένα σημαντικό επίτευγμα στην ιστορία της Ολυμπίας ήταν το έτος 776 π.Χ., όταν, κατά την παράδοση, ο Σπάρτη Λυκούργος, έπρεπε να έχει συνάψει συμφωνία με τον βασιλιά της Ηλιδας, την Ίφυτο, για τον εορτασμό της λατρείας στην Ολυμπία. Μέρος της συμφωνίας ήταν ότι κατά τη διάρκεια των εορτασμών θα υπήρχε κατάπαυση του πυρός σε όλη την Ελλάδα. Τον 5ο αιώνα, η αίγλη της Ολυμπίας έφτασε σε τέτοιο σημείο που συγκεντρώνονταν πολιτικές, φιλοσοφικές και καλλιτεχνικές ομάδες, επειδή υπήρχαν μεγάλα ακροατήρια για τη διάδοση των ιδεών τους. Κατά τον 4ο αιώνα, δόθηκε σημασία στη οικοδομική δραστηριότητα για τη βελτίωση των εγκαταστάσεων και τη δημιουργία διαμερισμάτων για τους επισκέπτες.
Το 393 μ.Χ. ο βυζαντινός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α ‘διέταξε το κλείσιμο όλων των ελληνικών ιερών χωρίς καμία πληροφορία σε ποιους συγκεκριμένους χώρους εννοούσε. Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια, ο χώρος παρέμεινε ιδιαίτερα δημοφιλής. Η τοποθεσία καταστράφηκε αργότερα από φυσικές αιτίες και τον 9ο αιώνα η περιοχή εγκαταλείφθηκε και εγκαταλείφθηκε. Με τα χρόνια, πολλά μέτρα κάτω από τη γη καλύφθηκαν με τη βοήθεια του ρεύματος του Cladeus και τη διάβρωση του εδάφους του Κρόνιου λόφου.